Siiiigh. Ewan ko ba. Mas masaya ako sa BM kaysa sa school or even sa bahay.Siguro kasi for the past month, I've been spending more time there or something (with the month-long vacation ba naman).
Aside from the actual dancing, ang nagpapasaya talaga dun is yung mga tao (not everyone though, not all of them are my favorite persons if you know what I mean).
I've met a lot of good friends that really keep me happy (in a different and deeper way).
Nandito yung mga tao na mas nakakarelate sa akin, other than because we love the same thing which is BALLET. Tsaka iba yung pag open-up ko sa mga tao dito. Hehehe. Ewan ko ba.
I consider this as my second family. I even consider Donada (plus Star City hehe -- with both Aliw and Star Theater) as my second home.
Dito din meron akong mga....ehem...let's say uhm...personS that I'm kindof am partial to. Haha.
DUN LANG. Ewan ko ba.
Ahihihihi (kiligin ba? Blah.)
Nasa BM din yung masasayang tao na malalakas ang topak. Haha. Yung mga di mo maintindihan kung kaiinisan mo ba or ikatutuwa mo ba or what. Hahaha. Yung mga taong malalakas ang trip. Haaaay. Sa BM lang rin yung mga yun. Ewan ko ba. Sniff. Basta mahal ko na talaga ang BM na kahit November 1, gusto ko pa rin silang kasama. Para bang hindi kumpleto ang araw ko kung wala sila (naks! haha). Di nga.
Basta. Iba talaga. Narealize ko talaga na mas masaya ako dito.
Kahit na ang tawag sa akin ng iba dun "Kulot" (ano bang meron ang kulot? Magaganda naman sila a. Hahaha), or may nangbabato ng bola bago magstart yung show, I would still call BM my second "home".
Magdrama ba? Haaay. Maybe it's the hormones or something. Blah. Anyway.
I Love Ballet Manila! ♥
